Znajdź zawartość

Anvil Crucible, znany jako "the flying toolbox" to pierwszy dedykowany statek naprawczy Cechy charakterystyczne - obracany kokpit, dla lotu i dla pracy - 2x ramiona naprawcze - Dlugosc 80m - Szerokosc 77m - Wysokosc 16m - ladownia 300 - Zaloga - 4 - Glowne silniki 4x (nie okreslony tier) - manewrowe silniki 20x (nie okreslony tier) - silniki znajduja sie na ruchomych szynach ktore mozna przesuwac zalerznie od potrzeb (widac na screenie wyrzej) - statek posiada maly hangar na maszyny 1 osobowe co pozwali na prace naprawcze w srodowisku posiadajacym atmosfere naprawa w duzym uproszczeniu bedzie skladac sie z pracy przynajmniej 2 osob: - operator ramienia naprawczego - menagera napraw 1. Mennager napraw znajduje uszkodzone elementy statku 2. Operator lasera "oczyszcza rane" 3. Manager wybiera surowce potrzebne do naprawy, drozsze materialy ulatwiaja naprawe 4. Operator lasera "wtapia" wybrane surowce w uszkodzony fragment statku tworzac nowa powoke. Zbyt dlugie naprawianie moze spowodowac nadmierne rozgrzanie naprawianego miejsca i wymagane bedzie rozpoczecie prac od nowa. Czas trwania napraw i czas reakcji by nie przegrzac naprawianego miejsca bedzie zalerzny od wybranych surowcow. Typ surowcow nie ma wplywu na jakosc naprawy, nawet najgorszymi materialami naprawisz statek do 100%, bedzie to poprostu trudniejsze / dlurzsze. Naprawa Horneta Widok ze sterowki naprawy Idrisa przekroj statku Uklat sterwki zewnetrzne ramiona naprawcze (dla wiekszych statkow) a teraz ... kolejno odlicz kto posiada

Źródłowy materiał na stronie RSI: https://robertsspaceindustries.com/comm-link/engineering/15062-Ship-Repair-And-Maintenance KONSERWACJA I NAPRAWA STATKÓW Dowiedz się, w jaki sposób Naprawy zostały włączone do gry. Kosmos to wrogie miejsce i nawet najbardziej doświadczeni piloci będą potrzebowali połatać swoje maszyny od czasu do czasu. Na szczęście jest wiele opcji dostępnych dla Obywateli by się pozbierać i polecieć. System naprawiania w Star Citizen działa w ścisłym połączeniu z modelem szczegółowego systemu uszkodzeń by stworzyć intuicyjną i interesującą rozgrywkę dla graczy chcących podążać ścieżką kariery astro-mechanika lub dla pilotów chcących szybko połatać statek będąc gdzieś w kosmosie. Podstawą dla technologii napraw w Star Citizen są narzędzia wyposażone w lasery wielozadaniowe mogące zarówno przyciąć uszkodzony fragment jak i wstrzyknąć i wtopić materiał konstrukcyjny w ramę elementu odbudowując jego strukturę. STANOWISKA NAPRAWCZE Każdy statek posiadający zdolności naprawcze ma dwie role do odegrania by zapewnić skuteczne wykonanie naprawy: Operatora Ramienia Naprawczego i Kierownika Zadania Naprawczego. Operator Ramienia Naprawczego jest odpowiedzialny za kontrolowanie ramienia roboczego. Wyposażone w wieloczynnościowy laser oraz system iniekcji mieszanki ramię robocze jest zdolne do przeprowadzenia każdego rodzaju zadania naprawczego. Ramie naprawcze to jedyna kontrolowana przez gracza metoda przywrócenia żywotności statku w 100% ale wymaga umiejętności, wiedzy i koordynacji z Kierującym Zadaniem Naprawczym by wykonać je naprawdę skutecznie. Kierującym Zadaniem Naprawczym przekazuje szczegółowe informacje o uszkodzeniu do Operatora Ramienia Naprawczego, wyznacza czynności naprawcze, jakie należy przeprowadzić oraz jest odpowiedzialny za alokację surowców tak by zapewnić właściwe zrekonstruowanie uszkodzonego elementu. KIEROWNIK ZADANIA NAPRAWCZEGO Aby warsztat mógł rozpocząć naprawę Kierownik musi najpierw oszacować uszkodzenie oraz zgromadzić dane o stopniu zniszczenia niezbędne do przygotowania zadania naprawczego. Diagnostyka Uszkodzeń Za pomocą swojego terminala Kierownik może przeprowadzić diagnostykę uszkodzeń statku. Pokazany zostanie stan elementów statku, kadłuba, uzbrojenia oraz okablowania. Gracz może przełączać się i wyfiltrować pomiędzy różnymi warstwami, wyizolowując i wyświetlając ich poszczególne elementy. Uszkodzenie, jakiego doznał kadłub statku jest przedstawione wraz z nakładką Rzeczywistości Rozszerzonej (Augmented Reality overlay) w postaci termo-mapy: brak uszkodzeń to kolor zielony, całkowite uszkodzenie lub dziury to kolor czerwony, częściowe uszkodzenia to barwy pomiędzy nimi. Dla przejrzystości, podświetlone są także pęknięcia w konstrukcji kadłuba. Przeglądając kolejno uszkodzenia poszczególnych części pokazany jest ich aktualny "stan zdrowia" oraz jakie surowce będą potrzebne do ich naprawy. Kierownik rozpoczyna naprawę wybierając daną część do rekonstrukcji oraz otwierając Panel Materiałowy. Panel Materiałowy Naprawy prowadzone w warsztacie wymagają zasobów w postaci surowca na materiał konstrukcyjny pozyskiwanego dzięki Górnictwu, Odzyskowi oraz Handlowi. Kierownik Zadania Naprawczego może wykorzystać różne surowce, jakie akurat posiada do wykonania rekonstrukcji dzięki konsoli w Panelu Materiałowym. W zależności od zadania naprawczego, różne typy oraz ilości surowca będą wymagane. Gdy wybierzemy uszkodzoną część to wymagania te zostaną przedstawione w sekcji Składników Naprawczych w Panelu Materiałowym jako przedział, który zostanie zapełniony surowcem przeciągniętym z okna Zasobu Surowców. Każdy surowiec jest stopniowany według jego efektywności, jaką otrzymamy przypisując go do danego przedziału oraz jak wpłynie on na proces naprawczy (omówimy to poniżej w sekcji Operatora Ramienia Naprawczego). Aby otrzymany wynik był optymalny Kierownik musi znaleźć balans między wymaganiami Operatora a wartością użytego surowca. Jak już wszystkie surowce zostaną rozdysponowane, Operator Ramienia Naprawczego może przeprowadzić proces rekonstrukcji. Rekonstrukcja W sytuacji, gdy część statku lub wyposażenia została całkowicie oderwana lub zniszczona należy ją zrekonstruować. By to zrobić, Kierownik wybiera brakującą część z panelu Diagnostyki Uszkodzeń i przydziela kolejno surowce według uznania. Jak już skład surowców zostanie zatwierdzony szkielet brakującej części zostanie automatycznie zrekonstruowany przez Ramię Naprawcze; proces jest całkowicie automatyczny, za wzór służą szablony pobrane z bazy danych terminala naprawczego. Gdy konstruowanie szkieletu (ramy) dobiegnie końca, gracz będzie mógł wykonać łatanie by odbudować poszycie elementu z przed uszkodzenia. Zanim rekonstrukcja będzie mogła zostać przeprowadzona punkt, do którego zostanie przytwierdzona musi być oczyszczony z zawadzających odłamków przez Operatora Ramienia Naprawczego. Gdy taki zbędny element zostanie wykryty, fragment ten zostanie podświetlony czerwonym hologramem na ekranie panelu diagnostycznego dodatkowo znacząc ten zbędny element do usunięcia. Nakładka Rzeczywistości Rozszerzonej uszkodzenia podświetla wymagające usunięcia odłamki Oczyszczona powierzchnia punktu przytwierdzenia Rekonstrukcja szkieletu OPERATOR RAMIENIA NAPRAWCZEGO Jak już Kierownik wybrał część do naprawy oraz skomponował mieszankę surowców, Operator Ramienia Roboczego rozpoczyna proces rekonstrukcji oraz naprawy. Z poziomu terminala Operator kontroluje pozycje ramienia oraz dzięki kamerze pozycjonuje je zdalnie. Aby uniknąć zbyt skomplikowanych czynności manewrowania ramieniem, sama głowica została przełożona i animowana bezpośrednio a zastosowana Kinematyka Odwrotna (Inverse Kinematic) kieruje resztą podążającego ramienia. Laser Ramienia Roboczego można przełączać pomiędzy dwoma trybami, aby przeprowadzić różne niezbędne etapy naprawy: Zdzieranie i Łatanie. Zdzieranie Zdzieranie jest ważne dla poprawy spójności poszycia statku, który odniósł lekkie obrażenia, bo tylko brakujące segmenty można załatać. W trybie zdzierania, laser na ramieniu naprawczym jest użyty do równego oczyszczenia danej części powierzchni elementu nie powodując ubocznych uszkodzeń strukturalnych w najbliższym otoczeniu faktycznego uszkodzenia. Zdarta powierzchnia jest także przetworzona oraz zebrana jako odzyskany częściowo surowiec. Zdzieranie jest również nieodzowne, gdy część lub fragment zostały całkowicie oderwane. Pełna rekonstrukcja wymaga równej płaszczyzny styku, Operator musi równo powycinać poniszczone, pozostałe szczątki zalegające w rekonstruowanym obszarze. Zdarte poszycie Łatanie Łatanie to czynność odbudowywania statku lub powierzchni elementu i przywracania jego pełnej spójności. W trybie łatania laser ramienia naprawczego jest przestawiony na bezpośrednie wdrukowanie mieszanki surowców w konstrukcję statku lub elementu. Gdy gotowe ramię robocze zostanie wycelowane holograficzna siatka robocza zostanie wyświetlona wskazując krawędź uszkodzonego obszaru, na którym może drukować. Siatka to wysokiej rozdzielczości kratownica pasująca do nieuszkodzonej powierzchni, pomagająca surowcowi wdrukować się w istniejącą konstrukcję. Ramię Naprawcze rozpyla sproszkowaną mieszankę surowców i jednocześnie ostrzeliwuje ją laserem, aby ja stopić i związać mieszankę tworząc nowa powierzchnię. W miarę jak naprawiana powierzchnia się nadbudowuje kratownica stopniowo się kurczy i tworzy nową krawędź roboczą aż do momentu całkowitego odbudowania obszaru. Wytrzymałość nowej powierzchni jest uzależniona od wielkości ekspozycji, jakiej jest poddawana podczas pracy lasera. W miarę jak powierzchnia jest odbudowywana stopniowo rośnie jej wytrzymałość aż osiągnie 100%. Jeśli jednak laser pozostanie skupiony na danym obszarze znacznie dłużej, pogorszy się spoistość elementu na skutek przegrzania obszaru. Tak tworzy się okno szczytu, jakie Operator musi osiągnąć, jeśli chce otrzymać optymalną integralność konstrukcji. Gracz może wyłączyć i włączać nakładkę Rzeczywistości Rozszerzonej, czyli termo-mapę podczas procesu łatania, aby otrzymać faktyczny podgląd gdy zbliża się do punktu przełomowego: powierzchnia zacznie przybierać kolor zielony zbliżając się do 100% a następnie przebarwi się stopniowo do czerwonego w miarę przedłużania ekspozycji. Przegrzana w skutek nadmiernej ekspozycji struktura musi być usunięta przez Operatora zanim będzie mógł on kontynuować proces łatania. Skład surowców użytych do naprawy, ułożony przez Kierownika, decyduje o zachowaniu powierzchni łatanej, gdy jest ona wdrukowywana: maksymalny poziom integralności, szerokość szczytu amplitudy (okna) oraz tępo, w jakim ekspozycja zacznie oddziaływać na spoistość rekonstrukcji. Tak przedstawia się ryzyko czynnika ludzkiego, bowiem użycie tanich komponentów może dać ten sam rezultat, co drogich ale osiągnięcie tego rezultatu wymaga dużych umiejętności; załoga musi wziąć pod uwagę umiejętności swojego operatora, gdy wycenia koszty naprawy i wybiera dla niej surowce. NAPRAWY W TERENIE PODRĘCZNY ZESTAW UNIWERSALNY Zestaw uniwersalny to podręczne narzędzie wyposażone w zdolności warsztatowego ramienia naprawczego w małej skali. Potrafi ono zdzierać oraz łatać, pozwala na przeprowadzenie wielu różnych napraw za wyjątkiem pełnej rekonstrukcji elementu. Chociaż zdolności naprawcze zestawu uniwersalnego są takie same jak ramienia naprawczego to rozmiar lasera oraz przeciętny surowiec, jaki możemy zastosować oznacza, że nadaję się ono tylko do szybkich i niedużych napraw tak, aby statek mógł dolecieć do właściwej stacji naprawczej. USZKODZENIA UKŁADÓW Gdy statek otrzymuje obrażenia niektóre z nich mogą przenieść impet ostrzału z poszycia statku na pobliski system lub układ, np. uzbrojenia. Układy te mogą także przenieść takie uderzenie między swoimi podsystemami, jakie są zamieszczone w ich wnętrzu. Podsystemy to różnego rodzaju moduły eksploatacyjne używane do napędzania lub usprawnienia układu lub pracy systemu. Zasadniczo, naprawa układu w warunkach polowych składa się z wyłączenia układu sprawiającego problemy, wymiany uszkodzonego modułu i ponownego uruchomienia tegoż układu. W układach o dużej wielkości, jak te znajdujące się na super-okrętach, konieczne może być wykonanie większej liczby czynności by wyłączyć i ponownie uruchomić dany system, jak na przykład przełączenie zasilania lub chłodzenia do innych części okrętu. Czynności te mogą wymagać dodatkowego wsparcia komputerów pokładowych. PODSYSTEMY Podsystemy (moduły) dostarczają dodatkowy bonus dla systemu, w którym są zastosowane i mogą być wykorzystane do usprawnienia statku gracza. Zostały podzielone na trzy kategorie, każda zapewnia określony rodzaj ulepszenia. STOJAKI MODUŁOWE Stojaki modułowe to przedziały mieszczące różne układy i systemy zapewniające pracę towarzyszącym im podsystemom. Można je znaleźć pod włazem w przedziale serwisowym a duże, wielo-załogowe okręty będą je posiadać wewnątrz pomieszczeń sekcji inżynieryjnej. W zależności od zainstalowanego układu różne rodzaje i ilości modułów będą w nim zastosowane. Każdy moduł został zaprojektowany tak, by można go było łatwo wyjąć i wymienić, aby naprawy w terenie trwały jak najkrócej. Jeśli ktoś spróbuje wyjąć moduł z działającego systemu, ryzykuje spowodowanie zwarcia i uszkodzenie modułu. Wymiana uszkodzonego podsystemu to prosta interakcja z modułem w formie zapytania. Gdy gracz wyciągnie uszkodzony moduł zwolni gniazdo w systemie. Jeśli posiadamy na stanie zapasowy moduł możemy wejść w interakcję z pustym gniazdem systemu i włożyć sprawny moduł w to miejsce. Rodzaje modułów są uniwersalne dla statków i układów tej samej klasy i rozmiaru; rdzeń chłodzący działo laserowe Gladiusa może zastąpić rdzeń chłodzący generatora tarcz w Hornecie. To daje nam wielką elastyczność w swobodnym przekładaniu modułów pomiędzy różnymi systemami w zależności od zaistniałej potrzeby, a także stwarza szansę na zastosowanie części odzyskanych z wraków innych statków. Układy i systemy na dużych okrętach jak Idris czy Retaliator potrzebują dużej liczby modułów do działania oraz / lub modułów o większym rozmiarze. Uszkodzenie tak skomplikowanego systemu zajmuje o wiele więcej czasu by zdiagnozować i fizycznie wymienić niesprawny moduł. Dla zapewnienia pełnej sprawności, okręty te mogą posiadać alternatywne systemy zapasowe. W przypadku zagrożenia, inżynierowie mogą użyć swoich terminali do przekierowania energii do systemów zapasowych umożliwiając pełną funkcjonalność okrętu, podczas gdy mechanicy prowadzą naprawę systemu głównego. Można to zrobić także manualnie gdyby terminal inżynieryjny odmówił posługi, fizycznie odłączyć i przenieść cały stojak systemu głównego a w jego miejsce wstawić stojak z modułem zapasowym. Bardzo dziękuję @Mistrzunio za inspirację i pomoc graficzną w stworzeniu tego tłumaczenia. Naprawdę zasługuje na niejednego Rep'a.