Znajdź zawartość

Tajemniczy, krwiożerczy i barbarzyńscy najeźdźcy od setek lat pustoszący systemy Galaktyki. Nomadzi - pożeracze planet, wiecznie w drodze. Nieodgadnieni i nieprzystępni. Taką wizję cywilizacji Vanduuli ma przeciętny obywatel UEE. A co sądzicie o nich wy? Organizacja: liczne klany Język: vanduulski Forma rządów: organizacja plemienna Terytorium: według aktualnego stanu wiedzy 16 systemów Caliban Orion Tiber Vagabond Vanguard Vector Vendetta Veritas Vermilion Vesper Viking Virgil Virgo Volt Voodoo Vulture Vanduule to rozumne, dwunożne istoty o koczowniczym stylu życia. Osobniki męskie żyją na statkach w formie zorganizowanych grup zwanych „klanami” lub „hordami”. Pierwszy kontakt Vanduuli z ludzkością nastąpił w 2681 roku. Od tego czasu Vanduule zazwyczaj wykazywali agresywne nastawienie do innych rozumnych ras - w szczególności w stosunku do ludzi. Wszelkie próby nawiązania pokojowych kontaktów zakończyły się fiaskiem. Po pierwszej wielkiej fali ataków na zasiedlone przez człowieka sektory w latach 2681 – 2712 (Upadek systemów Caliban, Orion i Virgil) Vanduule ustawicznie najeżdżali „zachodnie” terytoria przygraniczne UEE. W ciągu kolejnych 250 lat starć zginęły miliony ludzi, zarówno żołnierzy jak i cywilów. Atak na Vegę II w dniu 05.10.2945 był ostateczną przyczyną wypowiedzenia wojny Vanduulom przez ludzkość - 11.11.2945 Senat UEE formalnie zadeklarował jej rozpoczęcie. W 2946 roku w systemie Oberon siły ludzi starły się z Vanduulami (Operacja Mandrake). Historia Ponieważ Vanduule nie kontaktowali się z ludzkością i przestrzegają ścisłej "doktryny samobójczej" (niszcząc swoje statki, jeśli grozi im schwytanie), bardzo niewiele wiadomo o ich gatunku. Ludzkie osadnictwo gwiezdne w 25 wieku zaczęło się podczas ekspansji FarStar, co zaowocowało odkryciem i kolonizacją systemów Vega, Tiber i Virgil, a następnie Oriona w latach 2660. W tym okresie nie widziano żadnego Vanduula. Pierwszy kontakt Pierwszy kontakt z ludzkością był gwałtowny. W dniu 9 sierpnia 2681 grupa najeźdźców vanduulskich zaatakowała Dell Township na Armitage w systemie Orion, zabijając 638 osób i uprowadzając jednego człowieka. Co niezwykłe grupa najeźdźców zrabowała wiele bezwartościowych przedmiotów a pozostawiła cenniejsze. Później, w latach 2681-2712, Vanduul systematycznie atakowali systemy Orion, Virgil i Tiber, co doprowadziło do krótkiego i szybkiego wzrostu systemu Vega, który sam również stał się później celem ataków Vanduuli. Ilyana Messer i jej następcy nigdy nie uznali Vanduuli za prawdziwe zagrożenie, aż do wydarzeń w Orionie, o których mowa poniżej. Bitwa o Oriona 2 lutego 2712 r. klan Vanduuli zaatakował system Orion, co rozpoczęło Bitwę o Oriona. Zdziesiątkowana flota UEE wycofała się do systemów Tiber oraz Caliban i porzuciła Oriona. W następnym roku klan Vanduul, dowodzony przez Kingship zbombardował Oriona III niszcząc powierzchnię planety bombami antymaterii, a następnie harvestując planety systemu. Odwrót spod Virgil Vanduule zaatakowali Virgil I bombardując, a nastepnie harvestując powierzchnię planety, czyniąc ją niezdatna do zamieszkania. Wskutek tego UEE porzuciło system Virgil. W trakcie tych wydarzeń śmierć poniosły miliony cywilów, podczas gdy UEE wycofywało się z systemu. Program ARK Po zakończeniu ery Messerów nowy Imperator próbował zakończyć działania bojowe i nawiązać stosunki dyplomatyczne z Vanduulami zapraszając ich do wzięcia udziału w programie ARK. Niestety bez powodzenia. Upadek Calibanu Drugie uderzenie Vanduuli w 2871 r. doprowadziło do ewakuacji i upadku systemu Caliban. Aremis pomimo życia w stałej obawie przed atakami zanotował znaczny boom gospodarczy w latach 2920–2930. Wojna Vanduulska Po latach względnego spokoju 5 i 6 października 2945 Vanduule zaatakowali New Corvo i Estilię (na Aremis), doprowadzając do Wojny Vanduulskiej. Świat macierzysty Nie wiadomo, czy Vanduule mają obecnie planetę macierzystą. Mogła zostać zniszczona lub porzucona, co rozproszyło vanduulskie klany i zmusiło gatunek do koczowniczego trybu życia na statkach. Z drugiej strony niewiadomą jest, gdzie mieszkają osobniki żeńskie i młode Vanduuli. Analiza genetyczna załogi X12 wykazała, że wszystkie obiekty badań miały zróżnicowaną pulę genów, co sugeruje, że hordy lub klany składają się z osób niezbyt spokrewnionych. Możliwe jest, że Klany i Hordy (składające się wyłącznie z mężczyzn) są tworzone przez procedurę doboru na ich ojczystym świecie i spędzają resztę życia ze swoim klanem. System polityczny System polityczny Vanduuli określany jest mianem 'merytokracji' - filozofii politycznej, w której władza i bogactwo dane są najbardziej utalentowanym członkom społeczeństwa. Pomiędzy wędrującymi klanami praktycznie nie ma komunikacji. Każda flota działa na własną rękę jako odrębna społeczność, z własnym zestawem reguł, praw i zwyczajów ustalanych przez przywódcę klanu. Zróżnicowana struktura cywilizacji vanduulskiej sprawia, że praktycznie niemożliwe są negocjacje z ich rasą jako całością, zresztą żaden z klanów Vanduuli nie zaoferował nigdy niczego innego, niż wrogość. Społeczeństwo Vanduule nie posiadają stałych siedlisk i dlatego nie zgłaszają roszczeń do ziemi w okupowanych przez siebie systemach. Eliminują każde zagrożenie, napadając i plądrując powierzchnię okupowanej planety za pomocą wyspecjalizowanych Harvesterów (żniwiarek), a gdy planeta zostanie całkowicie ograbiona z wszelkich zasobów, przenoszą się gdzie indziej. Wydaje się, że nie są zainteresowani posiadaniem swoich potencjalnych osad, co może być powodem ich nomadycznego i ekspansjonistycznego stylu życia. Struktura rodziny vanduulskiej jest bardzo odmienna od ludzkiej. Istnieje jedna tradycja, występująca w całej ich cywilizacji: gdy młody osobnik osiągnie dorosłość (zazwyczaj w wieku odpowiadającym ludzkiemu wiekowi 13–14 lat), zostaje wygnany z rodziny. Zanim odejdzie, rodzice przygotowują dla niego nóż. Będzie on jedyną własnością młodego Vanduula, który wyrusza w dorosłość. Dlatego też ów nóż jest skarbem, który przechowują do końca życia. Nie otrzymają żadnych pieniędzy, mieszkania ani wsparcia od swojej byłej rodziny. Wszystko, co osiągnie nowo rozpoznany dorosły, zaczyna się od noża i stamtąd rośnie. Dlatego też w kulturze Vanduuli nie istnieje mechanizm dziedzicznego transferu pieniędzy lub wpływów. Stosunki dyplomatyczne UEE Z nieznanych powodów Vanduule nie komunikują się z ludźmi. Banu Co najmniej jeden system głęboko w przestrzeni Vanduuli jest w posiadaniu Banu. Lore z 2013 wskazuje, że stosunki między Vanduul a Banu są "niepewne, ale przyjazne". Niektóre klany handlują z planetami-państwami. Xi’an W lore zapisane jest, że "pomiędzy Vanduulami, a Xi'an jest wiele nieprzyjaznych systemów". Niektóre klany utrzymują stosunki handlowe z Imperium Xi'an. Nie jest zaskoczeniem, że Xi'an postrzegają Vanduuli jako barbarzyńców, podczas gdy Vanduule postrzegają Xi'an jako "manipulatorów i tchórzy". Religia Z powodu kulturowego nacisku na solidarność idea wyższej mocy, która pomaga lub wpływa na życie jednostki nigdy nie znalazła uznania w społeczeństwie Vanduuli. Ponieważ własne "ja" jest cenione bardzo wysoko, najbliższym religii w społeczeństwie vanduulskim jest podziw dla konkretnej osoby i tego, co udało jej się osiągnąć. Młodzież vanduulska kształcona jest na przykładach z życia wybitnych Vanduuli z przeszłości. W szczególności dotyczy to wyborów, których oni dokonali, oraz tego jak zapanowali nad otoczeniem i wyróżnili się na tle innych. Cechy charakteru Z czysto antropologicznej perspektywy, Vanduule zachowują się jak klasyczni łowcy-zbieracze. Są bardzo izolacjonistycznym gatunkiem. Rzadko wchodzą w interakcje z osobnikami spoza klanu - nawet innymi Vanduulami. Jeśli kiedykolwiek będziesz rozmawiać (handlować) z Vanduulem, mowa będzie wyłącznie o biznesie. Uważają, że angażowanie się w uprzejmości jest niewydajne i obraźliwe. W walce są nieustępliwi i bezlitośni. W podręcznikowym przykładzie najazdu uderzają mocno i szybko, a także nigdy nie pozostawiają ocalałych. Przez dziesięciolecia dostosowywali swoją taktykę, w miarę tago, jak poznawali ludzkie struktury. Teraz klany najpierw atakują budynki o dużej wartości (komunikacja, budynki medyczne itp.), aby zminimalizować szanse oporu. Indywidualny człowiek może prowadzić handel z Vanduulami, chociaż byłoby to niezwykle trudne. Język Vanduule mają "jednolity system pisma quasi-piktograficznego". Zespół tłumaczy z Uniwersytetu Moskiewskiego badał ten język, choć potrwa jeszcze kilka lat, zanim zostanie on całkowicie odszyfrowany. Niektóre słowa są znane, dzięki konwersji z przechwyconych danych Dywizjonu 42. Według Sipoli (2016), są to (zapisane w międzynarodowym alfabecie fonetycznym): [ˈkurae ʃalˈjuve:], [ʒaˈlaθ ʔaqˈqaθ:on: ˈminːa::], [iwe:hah:ih:ohʃdavo:hpunahdoh], [ˈkai ˈfisad ˈjusa ˈkujamˌlaχ↗nu::] oraz [χeχo:lda:ˈvedna::]. Wskazał również, że ciała Vanduuli zmieniają kolor w zależności od ich nastroju. Andy Serkis stwierdził, że język jest bardzo gardłowy i ostry.

Przynależność: Protektorat Banu Planety: 1 Okres planetarny: 299 SED Import: żywność Eksport: czarne szkło, szara oliwa Status kryminalny: niski Czarny rynek: chemikalia Wartość strategiczna UEE: zielona Geddon to system należący do Protektoratu Banu, leżący dwa skoki za linią Perry'ego. Mieści on jedną planetę - Tat'Ko. Jest to jałowa, smagana wiatrami masa wulkanicznej skały. To nie miejsce dla człowieka - zwłaszcza jeśli nie jest wyposażony przynajmniej w lekki kombinezon ciśnieniowy - ale za to stanowi idealne środowisko dla Banu. Kipiące podziemne wulkany planety produkują główne towary eksportowe tego układu: czarne szkło do produkcji elektroniki i szarą oliwę - znaną również jako 'krew planety' którą wykorzystuje się jako wysokiej jakości lubrykant do silników. Oba produkty są wyjątkowej czystości, "Pieczęć Tat'Ko" potwierdzająca ich miejsce pochodzenia to symbol wysoce szanowanych produktów. Najlepsza pogoda na Tat'Ko jest co najwyżej burzliwa, a w przeciętny dzień zabójcza. Ze względu na to, miasta to olbrzymie odgrodzone od nieprzyjaznych warunków arkologie wcinające się głęboko w powierzchnię planety. Zadokowanie do iglicy może być wyjątkowo trudne, wypadki przy lądowaniach na tej planecie to codzienność. Regiony polarne Tat'Ko są źródłem zło-lodu, wysoce nielegalnej zmrożonej kombinacji wody i rafinowalnych trucizn.

Crusader Industries - twórcy liniowca pasażerskiego Genesis, rozległej floty transportowych statków towarowych i najnowocześniejszych wahadłowców jest tytanem przemysłu lotniczego. To firma tak potężna i znacząca, że kupiła gazowego giganta w systemie Stanton, aby umieścić tam swoją obecną siedzibę. Pomimo tego niezwykłego sukcesu August Dunlow, który założył firmę był zawsze najbardziej dumny z jej zaangażowania w działalność charytatywną. Po dziś dzień Crusader Industries pozostaje jednym z najbardziej hojnych sponsorów korporacyjnych dla organizacji non-profit w całej UEE. Najczęściej chyba cytowana wypowiedź Dunlowa to: "Jakie korzyści przynoszą zyski, jeśli nie prowadzą do postępu?". Z biegiem lat niektórzy interpretowali ten cytat jako oznaczający, że przedsiębiorstwa muszą nieustannie inwestować w siebie, aby pozostać w czołówce branży (taką strategię wdrażał Dunlow jako CEO). Jednak zdaniem Francine Konello, autorki autoryzowanej biografii Dunlowa, 'postęp', którego był tak gorącym zwolennikiem był raczej społeczny niż finansowy. Poprawa i ulepszanie Ludzkości była jego życiową pasją odkąd był świadkiem i został na zawsze zmieniony przez jedno z najbardziej szokujących wydarzeń w historii UEE. Niewinność utracona 12 sierpnia 2781 August Dunlow obudził się wcześnie. Zbyt podekscytowany, żeby ponownie zasnąć, włożył mundurek, zjadł śniadanie i pognał do szkoły. Jedenastolatek był jednym z kilku wzorowych uczniów, którzy zostali wybrani, aby stać w widocznym miejscu wzdłuż trasy procesji przez Angeli i entuzjastycznie machać flagą UEE, gdy będzie go mijać Imperator Messer X. Dunlow z pełnym entuzjazmem spełnił swój obowiązek, a następnie obserwował z daleka, jak kawalkada Imperatora powoli przemieszcza się przez Caravac Bridgeway w kierunku Stadionu Khanos. Miał doskonały widok, gdy stadion eksplodował, wysyłając gruz i chaos przez miasto. Przemoc wywołała zamach stanu przeprowadzony przez niezadowolonych wojskowych. Po nocy intensywnych walk Imperator Messer X był martwy, a jego okrutny i ambitny syn Linton, który potajemnie zorganizował atak ze swoją siostrą Fioną, niezwłocznie zajął tron. Ta historyczna chwila zmieniła nie tylko UEE, ale popchnęła Dunlowa na ścieżkę prowadzącą do stworzenia Crusader Industries. W wyniku eksplozji, która zniszczyła stadion w Khanos śmierć poniosła matka Dunlowa, a jego ojciec odniósł poważne rany. Podobnie jak wielu mieszkańców Angeli, rodzice Augusta byli zobowiązani do wzięcia udziału w ceremonii otwarcia stadionu. Po katastrofie Dunlow porzucił szkołę, by opiekować się rannym ojcem. Początkowo chłopak znalazł pracę w załogach zatrudnionych do usunięcia gruzów, ale ta praca wkrótce się skończyła i po niedługim czasie Dunlow i jego ojciec zostali nędzarzami. Bez pieniędzy na dom, a tym bardziej na leki niezbędne do utrzymania go przy życiu, jego ojciec zmarł w trakcie półtora roku, który Dunlow spędził jako bezdomny. Poza tym, że umarł mu ojciec niewiele wiadomo o tym czasie w jego życiu. August nie chciał rozmawiać o tym okresie z nikim, w tym z bliskimi przyjaciółmi. Dał jednak do zrozumienia, że tylko dzięki hojności Aniołów Angeli, schroniska non-profit dla bezdomnej młodzieży, zdołał wyjść z bezdomności. Ten niewiarygodny akt dobroci nie został zapomniany i zainspirował Dunlowa do wyruszenia na pierwszą krucjatę by ulepszyć UEE. Wczesny aktywizm Dunlow otrzymał stypendium University of Angeli i ukończył dwa kierunki studiów z zakresu biznesu i nauk politycznych. Stał się gorliwym działaczem przeciwko Messerom i okazał się biegły we wdrażaniu pomysłów w życie, inspirując innych, by dołączyli do sprawy. Stawał się coraz bardziej rozpoznawalny wraz z rozmiarem i zasięgiem organizowanych przez niego imprez antymesserowskich. Pewnego dnia choroba uniemożliwiła mu wejście na pokład statku zmierzającego na ogromny zlot przeciwników dynastii Messerów na Terrze. Statek eksplodował w atmosferze - w katastrofie tej zginęli wszyscy na jego pokładzie. Departament Transportu i Nawigacji uznał to za tragiczny wypadek, ale Dunlow i inni zakwestionowali to. Obawiając się, że dysydenci polityczni są celem asasynacji, jego towarzysze przemycili Dunlowa do przestrzeni Xi'an. Tam ukrywając się działał za kulisami. Jednak po masakrze z Garron II w 2792 roku odmówił dalszego ukrywania się. Z pomocą Xi'an, którzy popierali jego przekonania ponownie pojawił się i zorganizował masowe protesty w Angeli. Koło historii obróciło się i reżim Messerów został odsunięty od władzy w ciągu kilku tygodni. Po ich upadku Dunlow przeprowadził się na Ziemię i stał się wybitnym zwolennikiem reform rządowych. Dołączył do firmy lobbującej za prawami obywatelskimi, co w niedługim czasie rozprawiło się z jego naiwnością - zdał sobie sprawę, że najlepsze intencje nic nie znaczą bez finansowego wsparcia. W dobrej czy złej sprawie, to ci z głębokimi kieszeniami mogą zagwarantować, że ich głosy zostaną wysłuchane. To wtedy zdecydował, że jeśli naprawdę chce coś zmienić, musi przejść do sektora prywatnego. Upadek reżimu Messerów doprowadził do anulowania wielu kontraktów rządowych przez UEE. Dunlow zorientował się że tu jest szansa na zarobienie poważnych pieniędzy, które następnie mogłyby zostać wykorzystane do wsparcia organizacji charytatywnych. Uświadomił sobie także, że czas spędzony na negocjacjach z senatorami zaowocował obszerną listą kontaktów, które mogłyby pomóc w zabezpieczeniu takiego kontraktu rządowego. Teraz potrzebował tylko firmy, która mogłaby go wypełnić. Seraphim Systems Dunlow poszukiwał istniejącego przedsiębiorstwa, które nie maksymalizowało swego potencjału. Jego celem stało się Seraphim Systems - mały producent wahadłowców mający siedzibę w Tram. Firma produkowała doskonałe wahadłowce planetarne, ale w ograniczonych ilościach. Zaczęli tracić zlecenia, ponieważ klienci nie chcieli długo czekać na realizację zamówień i ze względu na swoją lokalizację nie byli w stanie znaleźć kapitału, aby rozszerzyć działalność. Kilka lat wcześniej firmy uciekły z Asury po bezpodstawnych oskarżeniach ze strony Imperatora Messera XI. Obawy odwetowych sankcji rządowych spowodowały zapaść rynku i upadek lokalnej gospodarki. Dunlow uważał, że jeśli uda mu się pozyskać zewnętrznych inwestorów, będzie w stanie zintensyfikować produkcję i szybko rozwijać firmę bez dużych nakładów inwestycyjnych. Wiedział również, że dla senatorów politycznie korzystne byłoby przyznawanie kontraktów rządowych firmie mieszczącej się w systemie skrzywdzonym przez reżim Messera. Dunlow opracował biznesplan, zachęcił inwestorów i zaproponował że kupi pakiet większościowy w Seraphim Systems. Ku jego wielkiemu zaskoczeniu, zarząd firmy skupił się wokół prezesa Janny Malone i odrzucił ofertę. Pomiędzy dwiema stronami rozpoczęły się długie negocjacje, które nieomal wykoleiły się na jednym punktem krytycznym - nazwie firmy. Dunlowowi nie podobała się nazwa "Seraphim", ale Malone nie zgadzała się na zmianę. Podobnie jak poprzedni prezesi Seraphim Malone była głęboko religijną osobą i wierzyła że wizerunek jest niezbędną częścią tożsamości firmy. Dunlow spędził weekend z Malone i jej rodziną, wyjaśniając, że chce wykorzystać firmę jako platformę do promowania pozytywnych zmian. Po raz kolejny jego moce perswazji zwyciężyły i udało mu się osiągnąć kompromis na mocy którego nazwę firmy zmieniono na Crusader Industries. W przeddzień sprzedaży Malone napisała do swoich pracowników: "Nasza nowa nazwa, Crusader Industries, powinna być traktowana jako zobowiązanie firmy nie tylko do innowacji i pozostania na czele branży, ale do energicznego popierania tego, co zgodne z zasadami moralnymi na całej planecie, w systemie, a nawet Imperium. " Rozwój i ekspansja Crusader Industries oficjalnie zarejestrowano w 2799 i w ramach sprzedaży Dunlow został prezesem firmy. Zainwestował swoje środki, aby rozwinąć działalność i wykorzystał swoje kontakty w Senacie do zawarcia kontraktu rządowego w 2801. W tym roku firma odnotowała znaczące zyski oraz rozpoczęła politykę, która jest kontynuowana po dziś dzień: znaczna część tych zysków została przeznaczona na cele charytatywne. Firma stale rosła, ale Dunlow chciał rozszerzyć jej darowizny. Aby tego dokonać musieliby wyjść poza swoje kontrakty rządowe i zabezpieczyć większą marżę w sektorze cywilnym. Jednak bezlitosna konkurencja utrudniała dalszą ekspansję na istniejącym rynku. Aby Crusader naprawdę stał się firmą z wizji Dunlowa, potrzebowałby jeszcze jednego wielkiego pomysłu. Nikt nie przewidział, jak wielki on będzie. Dunlow przypisał Axelowi Adamsonowi, ówczesnemu kierownikowi magazynu autorstwo pomysłu, który na zawsze zmienił Crusader Industries. Podczas rozmowy telefonicznej poświęconej opóźnieniom produkcji spowodowanym zaległymi przesyłkami, Adamson wykrzyknął: "Gdybyśmy mieli własną flotę, gwarantuję, że to nie miałoby miejsca." Badanie kosztów pozyskania własnej floty ukazało oczom Dunlowa ekscytującą okazję. Wielu liczących się producentów statków upadło podczas zawirowań gospodarczych ostatniej dekady. Jak później powiedział: "Jeśli możemy produkować promy wahadłowe, dlaczego nie moglibyśmy robić większych statków?" Dunlow opracował biznesplan i przedstawił go zarządowi. Początkowo opór był silny, ale po roku dyskusji pomysł rzutem na taśmę został zatwierdzony. Przekonany, że przyszłość firmy zależy od powodzenia działu produkującego statki międzyplanetarne, Dunlow zwerbował jednych z najlepszych i najzdolniejszych inżynierów i projektantów, oferując im znaczące podwyżki płac i opcje na akcje. W 2812 r. Jupiter, pierwszy transportowiec Crusadera zszedł z linii produkcyjnej. Początkowo był używany do dostarczania wyprodukowanych przez Crusader Industries wahadłowców na inne rynki, ale wieści o solidnym wykonaniu statku szybko się rozeszły i zaczęły spływać zamówienia na takie jednostki. Sprzedaż rosła szybko po pierwszym roku i przekroczyła możliwości produkcyjne firmy. Mając na uwadze to, aby nie powtórzyć błędu, jaki uczynił Seraphim Dunlow natychmiast reinwestował zyski w dodatkowe zakłady produkcyjne w całym Imperium. Nawet wojsko podpisało nowy kontrakt z firmą, aby wykorzystać ich jednostki do transportu pojazdów naziemnych na linie frontu. Ku dumie Dunlowa jego statki odegrały również istotną rolę w dostarczaniu rządowej pomocy przez Imperium do rozdartych wojną obszarów, które najbardziej potrzebujowały wsparcia. Tymczasem, aby uczcić sukces firmy, Crusader Industries stało się i pozostaje do dziś głównym źródłem finansowania Angeli's Angels, organizacji non-profit, która uratowała Dunlowa od bezdomności. Plan Caplan August Dunlow pozostawał dyrektorem generalnym Crusader Industries przez prawie osiem dekad, przechodząc na emeryturę w 2876, aby poświęcić cały swój czas działalności filantropijnej. Po nim nastapiło wielu prezesów. Każdy z nich wypełniał obietnicę Dunlowa, by przeznaczać pewien procent zysków organizacjom charytatywnym, choć niektórzy robili to z większym entuzjazmem niż inni. Crusader mianował Kelly Caplan CEO w 2905 roku, co wywołało wzburzenie w branży. Z zawodu będąca projektantką okrętów, Kelly pracowała w firmie od czasu stażu w dziale projektowania kiedy jeszcze była w szkole. Była główną częścią zespołu, który zbudował pierwszy liniowiec z których zasłynęła firma. W dużej mierze dzięki jej nowatorskiemu projektowi, wprowadzenie do sprzedaży statku klasy Genesis okazało się ogromnym sukcesem i wkrótce większość głównych firm transportowych korzystała ze statków Crusader Industries. Przez krótki czas wyjazd na wakacje był nazywany "wyprawą na krucjatę". Jednak wielu akcjonariuszy nie było pewnych, czy ma zmysł biznesowy do kierowania firmą. Ale nie tylko to przerażało niektórych akcjonariuszy - jeszcze bardziej alarmujące były jej radykalne pomysły, jak zreformować Crusader Industries. W 2911 r. Caplan przekonała zarząd Crusadera do zakupu od UEE olbrzyma gazowego o niskiej masie i jego trzech księżyców w systemie Stanton. Była przekonana, że siatka lewitujących platform zbudowanych przez wojsko w górnej warstwie atmosfery planety będzie idealną lokalizacją by zaoszczędzić środki na konstrukcji ogromnych jednostek. Miała rację. Po konsolidacji operacji Crusader ponoć zaoszczędził 40% na kosztach infrastruktury. Znaczna część tych oszczędności została przekazana konsumentom, a także zwiększyła wsparcie dla organizacji charytatywnych. Pomimo jej sukcesów, kadencja Caplan jako CEO Crusadera nie była pozbawiona kontrowersji. Plan, aby zachęcić inne firmy do założenia placówek na trzech księżycach planety (Cellin, Daymar i Yela) uznano za rozczarowanie ze względu na zbyt uciążliwe zasady. Niedawno firma znalazła się również w ogniu krytyki, gdy niezależna grupa udowodniła, że statystyki przestępczości Crusadera nie były dokładne. Chociaż od tego czasu firma zmieniła swoje procedury, aby zająć się tym problemem stało się jasne, że nadzorowanie i ochrona całej planety oraz jej trzech księżyców okazały się trudniejsze i bardziej kosztowne, niż się spodziewano. Dziś Crusader pozostaje na szczycie listy firm przekazujących darowizny na cele charytatywne. Niezaprzeczalnie umożliwiło to czynienie dobra w całym Imperium. Niektórzy krytycy zastanawiają się jednak, czy nie więcej dobrego przyniosłoby ograniczenie przez firmę wydatków na cele charytatywne i przeznaczenie tych środków na zapewnienie większego bezpieczeństwa na Crusaderze i jego księżycach. Jeden z ekspertów nazwał rosnące koszty zapewnienia bezpieczeństwa Crusadera "największym finansowym zagrożeniem dla przyszłości firmy". Po niemal 150 latach sukcesów, częściowo napędzanych otwartością firmy na zmiany, można się zastanawiać, czy Crusader potrzebuje kolejnego radykalnego pomysłu, który pomógłby przezwyciężyć najnowszą przeszkodę na drodze firmy i czy po raz kolejny odnajdzie bezpieczny kurs.